"Ik gebruikte zo'n 260 mg Oxycodon per dag. Ik ben op die dosis gekomen omdat ik vreselijke pijn had. Door een scooterongeluk was m'n knie verbrijzeld, scheenbeen gespleten. Ik had dubbel compartimentssyndroom; de meeste zenuwen in m'n onderbeen zijn stuk of beschadigd.
Door de oxycodon werd ik een echte kasplant. Ik vergat alles wat er om me heen gebeurde, wie op bezoek was geweest, alles. Ik wist helemaal niks meer. In deze periode heeft mijn huisarts niets voor mij gedaan, behalve oxycodon voorschrijven. Uiteindelijk heb ik zelf besloten dat dit geen leven was. Ben toen in één keer zelfstandig naar 80 mg gegaan. Ik ben daardoor ongeveer drie maanden echt ziek geweest, het ontwennen was heel erg. Het enigste wat hielp was weed roken. Daarna was het ergste voorbij. Ik heb daarna met 10 mg per maand verder afgebouwd totdat ik niet verder meer kon.
"Zelfstandig afgebouwd totdat ik niet verder kon - doordat de pijn ondraaglijk werd."
Geestelijk is dit alles heel zwaar, ik heb het er heel moeilijk mee. Ik voel me eenzaam, geïsoleerd. Ik had vrijwilligerswerk maar ik moest ermee stoppen. Ik kon het niet meer vanwege de pijn en de ontwenningsverschijnselen die steeds weer terugkwamen. Ik kreeg ook heel erg last van wisselende stemmingen.
Ik zei tegen mezelf, ik ben sterk en ik kan het. Alleen, het blijkt dat ik het dus niet kan. Dit is eigenlijk al heel lang zo, maar ik wilde niet opgeven. Nu pas merk ik hoe slecht het met me gaat en dat ik op het kantje loop. Daarom heb ik hulp gezocht op iedere denkbare plek.
Ik had twee instellingen gevonden die iets doen voor mensen met chronische pijn en opiaatverslaving. De ene zit in Groningen, die stellen voor om alles via computer meetings doen, maar dat vind ik niks. Er is ook één in Brabant, maar die helpen alleen mensen uit Brabant. Ik heb moeten vaststellen dat ik nergens terecht kan, behalve in een gewone afkickkliniek. Ook al vind ik het vreselijk, ik moet daar naartoe, want ik ben helemaal op. Ik kan niet meer. Ik gebruik nu twee maal daags Oxycodon 10 mg langwerkend en vier maal daags 5 mg kortwerkend.
"De regels die ze daar hanteren zijn echt op verslaafden afgestemd.."
Heb vandaag een pre-detox gesprek gehad. Ik word volgende week opgenomen en mag/moet dan 8 dagen blijven. Ik irriteer me verschrikkelijk aan de regels die ze daar hanteren. Dat zijn hoofdzakelijk regels voor echte drugsverslaafden. M'n probleem is niet de mentale verslaving, alleen het laatste stukje lichamelijke verslaving. Maar daar zijn ze niet echt op ingesteld. Ik ben het vierkante puzzelstukje, dat in het ronde gaatje moet.
Ik hoop dat ze met een goed alternatief komen voor m'n chronische pijn. Ik heb het meeste angst voor de pijn. Ik hoop ook dat ik m'n hersens weer op een rijtje krijg. Ik wil niet klagen, maar ik heb wel steeds meer last van geheugenverlies, vooral het korte termijn geheugen.
Tijdens de detox van oxycodon ben ik overgezet op buprenorfine, dat is voor mij als chronisch pijnpatiënt beter dan oxycodon omdat het minder bijwerkingen heeft. Ik vind het een goed plan; helemaal van de pijnmedicatie af is voor mij toch geen optie, daarvoor heb ik teveel lichamelijke schade. Ik was natuurlijk wel even flink ziek, de symptomen zijn bekend. Maar het overstappen viel achteraf gezien reuze mee. Daarna hebben we een inneemschema opgezet. Gebruik nu 5 x daags de 0.2 mg Temgesic per innamemoment. Ik mag zelf spelen met de momenten.
"Het overstappen viel achteraf gezien reuze mee."
Aanstaande maandag heb ik een afspraak op de ambulante verslavingszorg, om te bespreken hoe het dit weekend gelukt is met de Temgesic. En dan krijg ik een recept voor 1 maand. Ik heb één hele positieve bijwerking, namelijk ik heb op dit moment minder pijn dan voorheen. Ik ben Hans."
