15 jaar leefde ik in een waas van buprenorfine. Alles draaide om de pijn, de pleisters en het volhouden. Tot ik besloot dat het genoeg was. In dit verhaal vertel ik hoe ik — langzaam, soms wanhopig, maar vastberaden — ben afgebouwd en mijn leven stukje bij beetje terugvond.

Na 100 blogs: mijn conclusie Vandaag staan we stil bij een bijzondere mijlpaal: onze 100e blog  over het afbouwen van opiaten die op doktersrecept zijn voorgeschreven. Honderd verhalen van moed en doorzettingsvermogen. Honderd verhalen van echte mensen. Honderd verhalen die je echt raken. Dankjewel aan iedereen die er al die tijd bij is geweest. 💙 Afbouwen van opiaten: het begint met een recept — en eindigt in een strijd Dagelijks lees ik de berichten in onze besloten Face

Onderzoek Afbouwzorg Nederland onderzoekt hoe betrokkenen de zorg ervaren die wordt aangeboden aan mensen die opiaten op doktersrecept afbouwen.Deelname aan het onderzoek is nog steeds mogelijk.

DNA bepaalt voor een heel groot gedeelte hoe jouw lichaam opiaten verwerkt en hoe jouw lichaam reageert wanneer je gaat afbouwen. DNA variant CYP2D6 maakt afbouwen extra zwaar.

Vier soorten DNA-types zijn bepalend voor hoe gevoelig jij bent voor opiaten. DNA kan verklaren waarom jij reageert zoals jij reageert: het verklaart ook het verschil tussen hoe mensen reageren. De een kan vrij makkelijk afbouwen, de ander heeft het vreselijk moeilijk. Het zit in je DNA.

Hoe jij het gebruik en afbouwen van opiaten ervaart heeft te maken met je DNA. Het is voor iedereen anders. Lees hoe het in elkaar zit en wat jij er In de praktijk mee kunt.

Door een zeldzame DNA-variant reageert Marianne anders op opiaten, waardoor afbouwen extreem zwaar werd. In dit aangrijpende verhaal vertelt ze over haar strijd tegen pijn, misverstanden in de zorg en het verlangen naar een leven met meer kwaliteit en rust.

"Chronische pijn is al zwaar genoeg. Maar wat mij nóg harder raakt, is het onbegrip. Niet geloofd worden, scheef aangekeken worden of behandeld worden alsof ik iets verkeerd doe – dat maakt de strijd dubbel zo moeilijk."

Mary (69): ‘In mijn dossier stond: ' afkickgroep' . Dat voelde als een klap.’ Mary is bezig met het afbouwen van morfine, een proces dat haar ziek maakt: zweten, slapeloosheid, trillen. Het afbouwen wil maar niet lukken; haar lichaam kan het niet aan. Toch blijft ze doorzetten. Via de besloten Facebookgroep van Stichting Opiaten Afbouwen kreeg ze een tip: vraag je huisarts om clonidine , dat kan helpen. Ze deed dat. En kreeg het ook. Maar toen las ze wat haar huisarts in haa

Ik heb enorm veel tramadol gebruikt, maar de pijn was amper te onderdrukken. Ik ben moslima, dankzij de steun van mijn geloof ben ik gestopt, steeds tijdens de ramadan een stukje afgebouwd. Dit gaf mij structuur en vertrouwen.

Ik heb een afwijkend DNA genotype, daardoor blijven ontwenningsverschijnselen bij mij ruim vier weken hangen. Toch ben ik aan het afbouwen, maar heel langzaam. Het volgen van een pijnprogramma heeft mij heel erg geholpen.

De arts van Arianne schreef 7 jaar oxycodon voor, nu is hij boos omdat ze nog steeds pijn heeft. Hij noemt haar een raar mens, een zeurpiet die steeds vraagt om medicatie. Bij de huisartsenpost nemen ze niet de moeite haar te onderzoeken.