Oxycodon en stigma: waarom ik behandeld word als een junk

Carol Vlugt
22 okt 2023
3 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 29 jul

Behandeld als junk omdat ik oxycodon gebruik

Mijn naam is Lyke. Ik gebruik al zo'n tien jaar oxycodon in dezelfde dosering, voor dezelfde klachten, als onderdeel van de behandeling van een chronische, progressieve ziekte. Toch is mijn medicijngebruik vaak aanleiding voor wantrouwen — vooral bij mijn apotheker. Want ook in de apotheek is het stigma rondom het gebruik van oxycodon voelbaar.

Onlangs kreeg ik mijn medicatie niet mee, ondanks een geldig recept van mijn huisarts. Reden? Ik was twee dagen te vroeg.

Hemel en aarde moest ik bewegen

Ben ik dan verplicht om aan zo’n apotheker uit te leggen dat mijn bejaarde, hulpbehoevende ouders 200 km verderop wonen, dat ik niet op één dag heen en weer kan reizen dus dat ik daar moet overnachten en dat ik daarom soms voor iets langere tijd medicatie nodig heb...?

Ik moest mij in alle bochten wringen, zelfs de spoedlijn van de huisarts bellen om mijn medicatie alsnog mee te krijgen.

Ik word door mijn apotheker regelmatig in een onderdanige, afhankelijke positie gedrukt

Machtsvertoon bij de apotheekbalie

Het voelt alsof mijn apotheker wil laten zien wie er beslist. Hij weet dat ik afhankelijk ben, en dat lijkt hij te gebruiken. Regelmatig word ik tijdens een apotheekbezoek in een onderdanige, afhankelijke positie gedrukt — simpelweg omdat ik oxycodon gebruik.

Op zulke momenten zou ik in tranen willen uitbarsten, maar ik houd me in. Ik huil alleen van binnen. En ik blijf beleefd, want ik heb die apotheker nodig.

Waarom moet ik smeken om mijn medicatie?

Ik heb een zeldzame ziekte. Ik word behandeld door vijf specialisten in vijf verschillende ziekenhuizen, waaronder twee academische centra. En toch sta ik hier, elke keer weer, tegenover een apotheker die mij behandelt alsof ik iets verkeerd doe.

Doet hij dit ook bij een hartpatiënt die vroeg zijn bètablokkers komt halen? Of bij een diabetespatiënt die insuline nodig heeft?

Natuurlijk niet! Maar bij mij raakt de medicatiespiegel ook verstoord als ik mijn medicijnen niet op tijd krijg. Alleen lijkt dat ineens minder belangrijk, omdat mijn medicatie het label ‘opioïde’ draagt.

Achterdocht waar vertrouwen hoort te zijn

Deze apotheker kent mijn dossier niet. Hij weet niets van mijn ziekte. Toch denkt hij genoeg te weten om mijn medicatie tegen te houden. Op momenten dat ik juist op de zorg van anderen moet kunnen rekenen.

Het gaat niet alleen om mij. Dit gebeurt vaker, met mensen die afhankelijk zijn van opiaten voor hun functioneren. In een ruimte waar ze zich veilig zouden moeten voelen — hun eigen apotheek — ervaren ze wantrouwen, vernedering en een luid uitgesproken oordeel.

“Nee mevrouw, dit middel krijgt u vandaag niet. U krijgt het morgen pas.” In een volle apotheek, hoorbaar voor iedereen.

Kijk naar de mens achter de medicatie

Dit verhaal gaat niet alleen over mij. Het gaat over een patroon. Over vooroordelen, stigma's. Over hoe medicatiegebruik bij opiaten vaak direct in verband wordt gebracht met misbruik. Terwijl het in werkelijkheid gaat om mensen die proberen te leven, te zorgen, te werken — ondanks pijn en ziekte.

Oproep: doorbreek het stigma rondom oxycodon!

Ken jij mensen die ook dit soort dingen meemaken? Werk je in de zorg of bij een apotheek? Deel dan dit verhaal. Stel vragen. Praat met elkaar. Want alleen door open gesprekken kunnen we het stigma rondom opioïden echt doorbreken.

Menselijkheid boven vooroordelen. Altijd.

Dit verhaal is onderdeel van de campagne Stop het Stigma

Stigmatisering, desinteresse, onkunde onder artsen, apothekers, zorgpersoneel: het komt te veel voor. Belangenorganisatie Opiaten Afbouwen wil er wat aan doen.