Mijn huisarts wil me met moeite doorverwijzen naar de verslavingszorg, maar eigenlijk vindt ze dat zonde van het geld voor mensen als ik. Ik ben een verslaafde, zegt ze, ik zit in de slachtofferrol en ik kost de samenleving geld.
Ze vindt het zonde van het geld om mij door te verwijzen naar de verslavingszorg
Ik ben Janneke, ik gebruik inmiddels 6 jaar fentanyl pleisters in combinatie met abstral (snelwerkende fentanyl). Aanleiding was een longembolie met afstervend longweefsel en een schouderoperatie waarbij een medische fout is gemaakt. Mijn hoogtepunt was 200ug en 10 snelwerkende op een dag. Ik ben op eigen kracht gaan afbouwen.
Ik was terug op 50 ug toen mijn vrouw een heftig ongeval kreeg en ik haar maanden volledig moest verzorgen. Ik viel weer terug. Toch wist ik mezelf te herpakken; ik ging opnieuw afbouwen. Op dat moment gebruikte ik 150 mcg Fentanyl aan pleisters,
plus 6 abstral per dag voor de heftige pijnmomenten.
Toen mijn oude huisarts met pensioen ging, ging het meteen mis
Ik zat op dat moment al 29 jaar bij dezelfde huisarts die mij daarin vertrouwde. Maar toen ging hij met pensioen en daarna ging het meteen mis. Deze huisarts is fel en vindt mij een verslaafde. Ik moest direct afbouwen, iedere week een stap omlaag en me elke keer melden.
Zo ben ik in 3 maanden van 150ug naar 75ug gegaan. Tegelijk startte ik mijn eigen bedrijf. Het was heel zwaar, maar zij bepaalde het tempo. Als ik het lastig kreeg, moest ik maar bellen.
Zweten, onrustig, niet slapen, koud...
Toen ik op 75ug zat hield ik het niet meer uit. Zweten, onrustig, niet slapen, koud. Ik belde of ik medicatie kon krijgen ter ondersteuning. Maar haar reactie was dat ik direct de abstral moest afbouwen, elke dag 1 µg eraf, tot 0. Terwijl de afspraak was om is de pleisters af te bouwen naar 50 µg en dan langzaam de abstral terug te brengen. Dat lees ik nota bene in haar eigen aantekeningen. Toen ik daar iets over zei, zei ze dat ik haar teveel energie kostte.
Mijn nieuwe huisarts zegt dat ik haar te veel energie kost
Ik wees haar erop dat ik op eigen kracht in 3 maanden van 150 naar 75 ug was gegaan. Maar dat was niet goed genoeg. Ik moet nu een verklaring tekenen dat ik tegen haar medisch advies in zelf ga afbouwen en dat haar praktijk niet aansprakelijk is. Als het dan per se moest, zou ze de abstral en de fentanyl voorschrijven, maar verder wilde ze niets met mij te maken hebben. Ze stond niet op, gaf geen hand. En zo stond ik weer buiten.
Ze wil niks meer met mij te maken hebben.
In de aanmelding bij de verslavingszorg vermeldde zij dat ik naast mijn ‘Verslavingsstoornis’ vermoedelijk ook een ‘Somatoforme stoornis’ heb. Dat is een psychische stoornis waarbij iemand één of meerdere lichamelijke klachten ontwikkelt, waarvoor geen medische reden gevonden kan worden.
Het is volkomen onduidelijk waar ze dit vandaan haalt. De longembolie en het afsterven van het longvlies zijn gewoon feiten; de medische fout bij de schouderoperatie is erkend door het ziekenhuis evenals de extra pijn die daarvan het gevolg is.
Een "somatoforme stoornis" ...?!
Ondertussen gaat het met het afbouwen niet echt goed. Ik weet dat ik het zelf kan, maar ik heb wel een huisarts nodig die me daarin ondersteunt en medicatie voorschrijft tegen de ontwenningsverschijnselen wanneer dat nodig is. Ik heb heel veel last van afkickverschijnselen. Ik was vannacht doorweekt, word gek van de spanning in mijn benen.
Het zoeken is naar een nieuwe huisarts, in de hoop dat die mij wil ondersteunen. Of dat gaat lukken? Ik heb geen idee.
