Van noodzaak naar verslaving en bijkopen - nu wil ik stoppen met oxy

Ik heb heel lang heel veel dingen verborgen gehouden voor mijn huisarts, voor mijn gezin, voor de hele wereld... Omdat ik mezelf schaam, omdat ik mezelf zwak vind.

Maar ik heb nooit kwade bedoelingen gehad. Dit is mijn verhaal, en tegelijkertijd mijn bekentenis.

De pijn zat niet tussen mijn oren

In 2016 heb ik een gastric bypass gehad; in het begin ging het goed, maar toen kreeg ik ontzettende buikpijn. Bij de kliniek werd onderzoek gedaan, maar ze konden niets vinden, dat komt bij een gastric bypass vaker voor. Ook de huisarts kon niets vinden; hij zei dat het waarschijnlijk tussen mijn oren zat en dat ik maar het beste naar een psychiater kon gaan.

De oorzaak van de pijn was een dubbele darmherniatie; een gedeelte van mijn darmen was al aan het afsterven.

De pijn was niet te harden; na heel veel bellen naar de spoedeisende hulp kreeg ik oxycodon. Maar de pijn werd steeds heftiger. En ik kreeg steeds meer oxycodon. Dat ging zes weken lang zo door.

Totdat mijn arts besloot dat ik dan maar geopereerd moest worden. Toen kwam de oorzaak van de pijn aan het licht: een dubbele darmherniatie. Een gedeelte van mijn darmen was al aan het afsterven. ‘Nu begrijp ik waarom je zoveel pijn had’, zei de chirurg achteraf. Korte tijd later lag ik weer op de operatietafel; dit keer was het littekenweefsel dat weggehaald moest worden, omdat het vergroeid was met mijn darmen. 

Een flinke hoeveelheid oxycodon

Toen ik na de operatie naar huis mocht, kreeg ik een flinke hoeveelheid oxycodon mee. Toen die op was, vond ik dat eigenlijk wel jammer. De pijn in mijn buik was nog steeds niet helemaal weg. Bovendien miste ik het prettige, zelfverzekerde gevoel dat de oxycodon mij gaf.

Toen de oxycodon op was, vond ik dat eigenlijk wel jammer

Onzekerheid is mijn leven lang al een groot probleem voor mij geweest. De mensen om me heen weten dit niet, want ik praat er niet veel over. Maar ik ben vroeger vreselijk, genadeloos gepest omdat ik dik was. Dat heeft diepe sporen nagelaten. Het gevoel van minderwaardig zijn, niet goed genoeg, niet leuk genoeg, niet mooi genoeg zit in mijn systeem gebeiteld en ik kom er niet vanaf. Ook al sta ik voor de spiegel en zie ik een slank figuur, ik vind het nog steeds helemaal niks. Ik vind mezelf gewoon lelijk. Dat stemmetje blijft altijd en eeuwig doorzeuren, net zoals trouwens de pijn in mijn buik. Alleen als ik oxycodon heb genomen heb ik rust, vind ik mezelf leuk, voel ik me blij en ontspannen.

Alleen als ik oxycodon heb genomen heb ik rust, vind ik mezelf leuk, voel ik me blij en ontspannen

Een paar maanden na de operatie kwam de oxycodon opnieuw op mijn pad, dit keer niet via de arts maar via via. Ik ging overstag - terwijl ik wist dat ik het niet moest doen. Maar ik kon de verleiding niet weerstaan. Het verlangen naar dat fijne, ontspannen gevoel was sterker dan ik.

Mijn gezin wist van niks

Ik heb toen een behoorlijke voorraad pillen kunnen overnemen, dus ik kon een tijdje vooruit. Maar op een gegeven moment was ook dat op. Ik wist niets anders te verzinnen dan maar cold turkey te stoppen. Uiteraard moest ik dat verbergen voor mijn gezin, want zij wisten van niks. Ik deed net alsof ik een zware kou te pakken had.

Ik haalde het hele huis ondersteboven om te kijken of er toevallig nog ergens eentje lag

Wat een verschrikkelijke tijd was dat. Toen de ontwenningsverschijnselen eindelijk waren weggeëbd, dacht ik: dit gebeurt me nooit meer. Maar de oxycodon bleef in mijn hoofd rondspoken. Ik haalde het hele huis ondersteboven om te kijken of er toevallig nog ergens eentje lag. Maar nee.

Ik was zeven weken clean, toen ik opnieuw een paar doosjes oxycodon kon kopen. En opnieuw volgde een tijd van stiekem gebruik. En ja, ook die doosjes waren op een gegeven moment leeg. Dit was vorig jaar; ik heb toen alles aan mijn kinderen verteld, en ze hebben mij ontzettend lief gesteund.

Ik schaam me ontzettend

Maar zij weten niet dat ik nu weer ben teruggevallen. Ik durf het niet te vertellen, ik ben zo bang voor hun reacties. Ik schaam me ontzettend en ik ben ook zo verschrikkelijk teleurgesteld in mezelf. Ik ging van noodzaak naar verslaving en bijkopen - maar nu wil ik echt stoppen met oxy.

Ik weet dat ik helemaal fout bezig ben, maar ik kan niet stoppen

Ik wil zo graag een goede moeder zijn, ik wil zo graag mijn best doen voor mijn gezin, maar ik schiet tekort... Ik weet dat ik helemaal fout bezig ben, maar ik kan niet stoppen.

Ik vind mezelf met oxycodon veel leuker 

Want om eerlijk te zijn: met de oxycodon voel ik me veel prettiger. Dan heb ik het gevoel dat ik de hele wereld aan kan! Ik vind mezelf met oxycodon veel leuker en gezelliger, en zonder vind ik mezelf maar een saaie zeurpiet. Wat natuurlijk onzin is…. maar zo voel ik dat.

En dan is er nog de voortdurende buikpijn. Ik ben al zo vaak bij de dokter geweest, maar ze kunnen niks vinden. Ik krijg geen onderzoek, niks. Er wordt niet eens naar mij geluisterd. Terwijl de pijn steeds erger wordt. En dat beangstigt mij steeds meer.

Ik moet zo gauw mogelijk een arts zien te vinden voor een second opinion

Ik moet zo gauw mogelijk een andere arts zien te vinden voor een second opinion, en dit keer moet het echt een goede arts zijn. Maar voorlopig heb ik die nog niet gevonden.

Over drie weken is mijn voorraadje oxycodon op

Ik heb nu nog een voorraadje oxycodon, maar over drie weken is dat op. Wat moet ik dan beginnen? Ik weet nu al wat mij straks weer te wachten staat: de vierde cold turkey. Ik ben vaak ontzettend zenuwachtig, vanwege dat stiekeme gedoe met de oxycodon, en ook omdat ik bang ben dat er iets aan de hand is in mijn buik.

Mijn huisarts, die mij wilde doorverwijzen naar de psychiater omdat de pijn "tussen mijn oren zit" weet van mijn oxycodongebruik niets af.

Ik moet alles eerlijk opbiechten, ook al schaam ik me dood

Mijn huisarts zal waarschijnlijk heel boos zijn als ik het vertel

Het liefst zou ik alles willen opbiechten en vragen of hij me wil helpen afbouwen. Maar ik weet niet eens of hij mij wel gaat geloven. Hij zal waarschijnlijk heel boos op mij zijn als ik het vertel. En eigenlijk kan ik nu niet eens afbouwen, vanwege die pijn in mijn buik. Ik heb het gevoel dat ik helemaal klem zit. Maar ik zal het toch moeten vertellen. Ook aan mijn lieve gezin... Het is er allemaal mee begonnen dat ik de oxycodon echt nodig had maar nu ben ik verslaafd en ik vind het vreselijk.

Ook aan mijn lieve gezin moet ik het vertellen. ...

Mijn lieve man, lieve kinderen, willen jullie mij alsjeblieft vergeven dat ik dit allemaal voor jullie verzwegen heb? En dat ik zo stom ben geweest? Jullie waren de vorige keer zo lief voor mij, en zo vol vertrouwen, en nu schaam ik me vreselijk dat ik jullie vertrouwen niet waar heb kunnen maken.

Ik heb zo mijn best gedaan om dit zelf op te lossen. Maar ik kan het niet alleen...

🔵Altijd als eerste op de hoogte?

Wil je een bericht ontvangen zodra er een nieuw ervaringsverhaal of blog verschijnt?

Schrijf je dan in voor updates via de blauwe knop.