Stigmatisering: "Ik zou zo'n verslaafde 't liefst opsluiten in een kamertje"

Ervaring
4 aug
2 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 28 aug

"Ik ben Sita, ik ben 65 jaar en ik moest een kleine operatie aan mijn pols ondergaan. Ik kwam bij een chirurg die mij al vaker heeft geholpen. Opereren kan hij goed, maar verder is hij echt een botte boer. Hij wist dat ik oxycodon gebruikte; vlak voordat ik zou beginnen met een afbouwtraject zei hij het volgende.

De visie van de chirurg

“Ik zou zo'n verslaafde het liefst gewoon opsluiten in een kamertje met alle deuren op slot. Dagelijks eten en drinken, maar alleen het hoognodige. En geen oxycodon meer. Alles in één keer alles stoppen, en dan na 3 maanden de deur open doen en kijken wat er gebeurd is."

Toch zou ik het wel eens willen proberen

Waarop ik antwoordde ....... die ligt dan dood bij jou in dat kamertje, waarop hij zei, nou, ik zou het toch wel eens willen proberen. Mijn mond viel open van verbazing. 'Stigmatiserend' vind ik nog een te elegant woord voor zoiets.

Waar haalt die man het vandaan ? Wat een ontzettend horkerige kletspraat, zeker voor iemand die een medische opleiding heeft gehad. Ik vond het grof en onbeschoft. Ik snap niet dat hij zoiets durfde te zeggen.

Stigmatisering van een verslaafde: zonder oog voor het individu

Ik ben nog steeds bij hem onder behandeling en ik denk dat hij er nu misschien anders over denkt, sinds hij mij heeft gezien tijdens het afbouwen. Maar hij is er nooit meer op teruggekomen. Hij heeft sindsdien niet meer gesproken over het opsluiten van verslaafden, maar ik denkt dat dit soort stigmatisering gewoon in zijn systeem gebakken zit. Ik vind deze man afschuwelijk."

Waar zit het stigma in dit verhaal?

• Het stigma zit in de suggestie dat mensen die medicijnen proberen af te bouwen automatisch “verslaafd” en dus “verdacht” zijn. • Mary werd, ondanks haar inzet en kwetsbaarheid, neergezet als iemand uit een "afkickgroep". • De groep werd weggezet als een plek waar “spul” gebruikt wordt, in plaats van als bron van steun. • De toon in het dossier was kleinerend: het ging niet over mensen, maar om “gebruikers”.

⚠️Wanneer zorgprofessionals niet openstaan voor de complexiteit van iemands situatie, kan dat een goede behandeling in de weg staan. De manier waarop deze chirurg sprak, is niet alleen ongepast, maar kan ook het contact tussen hem en de patiënt ernstig verstoren.

Hoe had het beter gekund?

• De chirurg had moeten weten dat de afbouw van oxycodon een zorgvuldig proces is, waarin geduld, begrip en ondersteuning centraal staan. • Hij had actief mee kunnen denken over de afbouwplannen van zijn patiënt, in plaats van een denigrerend verhaal over opsluiten te vertellen. • Open gesprekken op basis van gelijkwaardigheid en een professionele benadering, waarbij de patiënt wordt gezien als individu met unieke behoeften, zijn essentieel.

⚠️ Dit gaat niet alleen over stigmatisering, maar ook over het bewust negeren van respectvolle en professionele communicatie in de zorg.